در ساختار برده داری مدرنی که به رهبری مسعود رجوی در تشکیلات مجاهدین خلق شکل گرفت، فرار از تشکیلات به معنای پشت کردن به رهبری و بدین ترتیب سزاوار بدترین عقوبت ها شدن است.
در حاشیه مصاحبه اخیر سیامک نادری با حمید چاهه از اعضای پیشین مجاهدین خلق، پس از آن که چاهه از سرنوشت تلخ خواهر خود، معصومه چاهه –که به دست قاچاقچیان مجاهدین مورد تعرض قرار گرفت و اکنون در آسایشگاه بهزیستی به سر می‌برد– سخن می‌گوید، سیامک نادری خاطره‌ای از مسعود رجوی به یاد می‌آورد که نشان می‌دهد برای رهبر فرقه مخرب مجاهدین خلق نه تنها جان ، بلکه شرف و آبروی اعضای مجاهدین خلق هیچ ارزشی ندارد.
سیامک نادری با به یاد آوردن سالهای دهه 1370 که در تشکیلات مجاهدین خلق عضو بود و خود تحت بازجویی و شکنجه شدید بود، بیان می‌کند که چگونه رجوی برای هشدار و ارعاب اعضا به اینکه خروج از تشکیلات برای آنها به منزله آوارگی و فقر است با خنده و ذوق‌زدگی از زن جدا شده‌ای سخن گفت که پس از فرار از تشکیلات برای امرار معاش به تن فروشی روی آورده است.
به گفته سیامک نادری، رجوی با شور و شعف از تن فروشی یک هموطن ایرانی و از آن مهم تر یکی از اعضای فرقه خودش که سالهای زیادی از عمرش را به تشکیلات او خدمت کرده است، صحبت می‌کند.
